Δεν Ξεχνώ!!

Μαύρη επέτειος σήμερα. Αξίζει μια αναφορά στην αποφράδα ημέρα.

" Το κράτος εν κράτει ουδέποτε έπαψε να λειτουργεί από το 1945, αφότου δηλ. το δημιούργησε η Βρετανική και κατόπιν η Αμερικανική πολιτική, στην ουσία του όμως προήλθε από τη μεγαλοαστική τάξη η οποία αρνήθηκε να παραιτηθεί από τα μεσαιωνικά προνόμιά της. Κάποτε θα ξεσπούσε η λαϊκή αγανάκτηση. Η κομμουνιστική εξέγερση του 1946-49, δεν μπόρεσε να εκφράσει τα λαϊκά αιτήματα. Ο αντικομμουνισμός όμως δεν μπορούσε να χρησιμοποιείται μόνιμα ως αιώνιο όπλο που θα χαλιναγωγούσε τις πιέσεις για μια αλλαγή.

Όταν τελικά ξέσπασε η κρίση του 1964 η αστική τάξη αντιμετώπιζε ένα σημαντικότατο δίλημμα: ή θα υποχωρούσε ή θα αντιστεκόταν καταφεύγοντας στη βία. Η επιλογή της δεύτερης λύσης ήταν μάλλον αναπόφευκτη, αν λάβει κανείς υπόψη την ισχύ και τις ιδεολογικές τάσεις της ελληνικής άρχουσας τάξης. Όταν εκδιώχθηκε ο Παπανδρέου στις 15 Ιουλίου 1965, έφτασε η αρχή του τέλους. Είκοσι δύο μήνες αργότερα ολοκληρώθηκε η λογική εξέλιξη των γεγονότων"

Απόσπασμα από: Η Ελληνική Τραγωδία (από την απελευθέρωση ως τους συνταγματάρχες), Κων. Τσουκαλά, Ολκός 1974

Μια παρόμοια αλλά κάπως διαφορετική ερμηνεία είχε δώσει ο Α. Παπανδρέου στο "Η Δημοκρατία στο Απόσπασμα":

" Η ελληνική βιομηχανική και μεγαλεμπορική τάξη δεν είναι μόνο μικρή αλλά και χωρίς βαθιές ρίζες στην ελληνική κοινωνικοοικονομική δομή, εξαρτώντας την επιβίωσή της από το ελληνικό δημόσιο τομέα - με τη βοήθεια ειδικής χαριστικής νομοθεσίας και κυβερνητικά ελεγχομένων πιστώσεων - και από κεφάλαια από το εξωτερικό. Κατά βάση παρασιτική, δεν μπορεί να προστατεύσει τη θέση της από τις εισβολές των ξένων μεγαλοκεφαλαιούχων - μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται η ομάδα των εκπατρισμένων μεγαλοεφοπλιστών. Το στρατιωτικό πραξικόπημα, καταστρέφοντας τον πολιτικό βραχίονα του ελληνικού κατεστημένου, δηλαδή το κόμμα της Δεξιάς, έχει ουσιαστικά σιγάσει την ελληνική βιομηχανική και εμπορική τάξη όσον αφορά τη διαχείριση των ελληνικών υποθέσεων. Η νέα κρατική γραφειοκρατία της Ελλάδας, που αποτελείται από τους στρατιωτικούς και τους ανώτερους δημόσιους υπαλλήλους, έσει γίνει ο κύριος αγωγός για τη δορυφοροποίηση της Ελλάδας σε συνεργασία με το ιδιωτικό και κρατικό γραφειοκρατικό καταστημένο της αμερικανικής μητρόπολης".

Σήμερα, 42 χρόνια μετά, οι διαφορές με την εποχή εκείνη είναι πολλές και σημαντικές. Υπάρχουν δυστυχώς όμως και κοινά σημεία που επιμένουν. Ειδικά η αναφορά του αείμνηστου Α. Παπανδρέου, θα μπορούσε να είναι σχεδόν επίκαιρη. Χρειάζεται "αυξημένη προσοχή"...

Ακολουθούν δύο βιντεάκια: το πρώτο από την ανεπανάληπτη σειρά "Εκείνος κι' εκείνος", με τους Διαμαντόπουλο, Μιχαλακόπουλο, που εν μέσω λογοκρισίας, πέρναγαν αντιστασιακά μηνύματα, και το δεύτερο από το "Χαίρε Τάσο Καρατάσο", από τα λεγόμενα "σήριαλ της αλλαγής", που γλαφηρά και κωμικοτραγικά απεικονίζει τα "ήθη και έθιμα" της εποχής.