Κωνσταντίνος Καραβίδας

Ο Κωνσταντίνος Καραβίδας υπήρξε ένας σπουδαίος διανοητής του Αγροτικού ζητήματος, το οποίον βέβαια δεν είναι μόδα της εποχής. Μελέτησε συστηματικά τα προβλήματα του Αγροτικού χώρου κατά την περίοδο του μεσοπολέμου και οι διαπιστώσεις του παραμένουν στην ουσία τους διαχρονικές. Για τους μελετητές του έργου του, είναι πολύ εύκολο να βρούν σαφείς αναφορές και στη σημερινή κατάσταση, τα αδιέξοδα και τις προκλήσεις για το μέλλον. Ενδιαφέρουσες πληροφορίες περί του ανδρός μπορείτε να δείτε εδώ:


http://www.ascsa.edu.gr/index.php/archives/konstantinos-d-karavidas-finding-aid

Προσωπικά είχα την εξαιρετική εύνοια της τύχης να πάρω μια γεύση από ένα βιβλίο που έπεσε τυχαία στα χέρια μου: Αγροτικά, Μελέτη συγκριτική, Εκδοση Αγροτικής Τράπεζας. Για την ακρίβεια το βιβλίο ήταν στο αρχείο κάποιου, το είχαν για πέταμα και το γλίτωσε ένας καλός φίλος...

Κέντρο της σκέψης του είναι η διατήρηση των αρχών της κοινοτικής οργάνωσης - του κοινοτισμού. Κάποιο απόσπασμα που θεωρώ άξιο αναφοράς:

"Σύντομα λέγω εδώ ότι ο Κοινοτισμός, είνε ολοκληρωτική συνθετική αντίληψις της ζωής, είνε βίωσις - περιέχει συνεπώς βάσεις οικονομικής αναπλάσεως και στοιχεία πολιτισμού, επαληθευμένα από την Ιστορία μας και αναζωογονούμενα από την ανάγκη των καιρών σήμερα, ως το πιο ζωτικό αίτημα: Χωρίς να κλωνίζωμε την ατομική ιδιοκτησία και το ιερό όραμα της ανθρωπίνης προσωπικότητος - ζητάμε να βγάλωμε απ' την αναρχία και να τάξωμε και τις δύο αυτές τεράστιες δυνάμεις μέσα στην ιεραρχημένην κοινοτική ομάδα, η οποία εξευμενίζει και εξυψώνει την προσωπικότητα του ατόμου και γονιμοποιεί κοινωνικώς την ιδιοκτησία και ζητάμε πρακτικώς, να οργανώσωμε το χωρικό και μικροαστικό κεφάλαιο απάνω στην προσωπική ομαδική εκμετάλευση των στοιχείων του τοπικού μας πλούτου, τα οποία ακριβώς προσφέρονται στους κοινοτικούς θεσμούς,..."

Κατά τη γνώμη μου, και το πρόβλημα των αγροτών, μπορεί να ερμηνευτεί στο ευρύτερο πλαίσιο της σκέψης Κων. Καραβίδα. Όπως χαρακτηριστικά προλογίζει ο Νίκος Μουζέλης στο συγκεκριμένο βιβλίο:

" Γι' αυτόν, η προκοπή στη χώρα μας ποτέ δε θάρθει με το να προσπαθούμε να μιμηθούμε και ν' ακολουθήσουμε τη δυτική εξελικτική τροχιά. Το αποτέλεσμα μιας τέτοιας τακτικής θα ήταν η οικονομική αναρχία, η άκρατη εκμετάλευση, η πολιτική ασυδοσία και η τελειωτική καρταστροφή των ζωντανών στοιχείων του πολιτισμού μας".

Η κρίση φουντώνει για τα καλά. Πολλά ταμπού καταρρέουν, πολλές ορθοδοξίες αμφισβητούνται, στρατηγικές πολιτικές στοχεύσεις τίθενται "εν αμφιβόλω".

Και να φανταστείτε ότι το βιβλίο γράφτηκε το 1931...