Και τώρα,... ο λογαριασμός.. - Μέρος Γ

Κλείνω με μια γλυκόπικρη αίσθηση ικανοποίησης, γιατί δυστυχώς ήμουν κι' εγώ ένας από τους ελάχιστους που είχαν αντιληφθεί τι παιζότανε τόσα χρόνια. Έγραφα το Νοέμβριο του 2005:


Ο Σημίτης ήταν όντως το 96 σημείο των καιρών. Κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού, μείωση επιτοκίων, απελευθέρωση αγορών, χρηματιστηριακή φούσκα.

• Η άνοδός του στηρίχτηκε στο κρατικοδίαιτο Πασοκ, που έβλεπε στο πρόσωπό του την εγγύηση παραμονής στην εξουσία. Σε μια εξουσία όμως διαφορετική. Με αρκετή διαπλοκή, καλές σχέσεις με τα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα και πάρα πολλές δυνατότητες..

• Η πολιτική του ήταν από την αρχή αντιλαϊκή. Δε θα μπορούσε να ήταν και διαφορετικά εξ΄ άλλου, σε ένα τέτοιο διεθνές πλαίσιο. Η χρηματιστηριακή φούσκα, η πτώση των επιτοκίων, έκαναν εκλυστική την πολιτική Σημίτη στα μεσαία στρώματα των αστικών κέντρων. Το αποτέλεσμα; Το Πασοκ από κόμμα των μη προνομιούχων έγινε κόμμα αγοράς ή και κόμμα χρηματιστήριου. Η οικονομία δυστυχώς ήταν ΤΡΑΒΕΣΤΙ!! Βλέπουμε σήμερα πως το έλλειμμα μπορεί να είναι ταυτόχρονα 3,6%, 4,5% ή 6,8%. Εξαρτάται από τις σχέσεις με την νομενκλατούρα των Βρυξελλών, τον οίστρο της ΕΚΤ, τις ορέξεις των investment bankers. Η Ελλάδα πριν την ένταξη στην ΟΝΕ, ήταν ο παράδεισος των διαφόρων τρωκτικών: consultants, τραπεζίτες και λογείς παρατρεχάμενοι. Φαγοπότι με επιδόρπιο την ωραιοποίηση των Δημοσίων λογιστικών.

• Το παραμύθι του εκσυγχρονισμού έληξε με την ένταξη στο Ευρώ. Τα προβλήματα επέστρεψαν από την άλλη πόρτα: οι συμφωνίες κυρίων για το πάγωμα των αυξήσεων τέλειωσαν. Η ακρίβεια θέριεψε. Η διεθνής φούσκα έσκασε, το χαμόγελο της Τζοκόντα (Παπαντωνίου) πάγωσε.

Η διεθνής φούσκα έσκασε λοιπόν και η Ελλαδίτσα, βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα. Τα δημοσιεύματα είναι πολλά. Στα Νέα έχουμε σειρά άρθρων που αναλύουν την αδυναμία παραμονής μας στο ευρώ, και μάλιστα από τους πρωτοκλασάτους Π. Καψή και Γ. Παπαχρήστο. Οι Financial Times λένε σήμερα ότι μας μένουν 2 - 3 χρόνια, και όσο πιο γρήγορα την κάνουμε τόσο το καλύτερο (Why Greece will have to leave the eurozone).

Ούτε λόγος να γίνεται βέβαια για τις ολέθριες συνέπειες από την παραμονή στην εξουσία επί 5,5 έτη της χειρότερης κυβέρνησης που γνώρισε ο τόπος. Αυτά τα έχουμε πει. Πρέπει όμως να αναλύουμε πάντα τα βαθύτερα αίτια, η ιστορία ξεκίνησε από νωρίτερα...

Η σημερινή κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - Παπανδρέου, έχει όλες τις προϋποθέσεις να διαχειριστεί την κατάσταση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Το έργο είναι δύσκολο, στηρίζουμε κριτικά και με αγωνιστική επαγρύπνηση.

Η χώρα δε μπορεί να γίνει επαρχία της Γερμανίας, ούτε οι Υπουργοί της κυβέρνησής της υποχείρια των μανδαρίνων του Ευρωπαϊκού κέντρου. Απαιτούνται διεθνείς πρωτοβουλίες που θα αναδείξουν τη διεθνή υπόσταση του ελληνικού ζητήματος (δε φταίει μόνο η Ελλάδα αλλά και οι αρχιτέκτονες του σύγχρονου συστήματος), δεν έχει πρόβλημα μόνο η ελλειματική Ελλάδα αλλά και η πλεονασματική Γερμανία.

Σε κάθε περίπτωση μας περιμένουν δύσκολες μέρες...