Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2009

Ένα χρόνο μετά..


Ξαφνιαστήκαμε με την οργή. Με την ένταση και το θυμό που απλώθηκε σε κάθε γωνιά της χώρας. Ακόμα και στην ακριτική Καστοριά και στη Φλώρινα.

Κι' όμως υπήρχε λόγος.. Στο πρόσωπο του ψυχοπαθή ή προβοκάτορα δολοφόνου Κορκονέα, ένας ολόκληρος κόσμος. Και στο πρόσωπο του μικρού Αλέξη ένας άλλος.

Από τη μια μεριά η βία κάθε μορφής, κοινωνική, οικονομική, οικογενειακή.

Κι΄από την άλλη τα σαστισμένα παιδιά, χωρίς όραμα, χωρίς προοπτική και όνειρα, αποκαμωμένα από τον καταναλωτικό βούρκο των υπερδανειζμένων και χρεοκοπημένων μεγάλων. Μόνο που οι μεγάλοι τη σκαμπουλάρουν, ενώ οι ίδιοι..


Ήταν και η ανίκανη κυβέρνηση - θίασος και βέβαια οι ορδές των συμμοριών.


Ένα χρόνο μετά δεν πρέπει να ξεχάσουμε. Πρέπει να υπάρξει διέξοδος, να υπάρξει προοπτική, να βγούμε από το βούρκο. Μας αφορά όλους, όχι μόνο τα παιδιά. Και βέβαια απέναντί μας δεν είναι οι μπάτσοι και ο Κορκονέας.


2 σχόλια:

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Δεν είναι τυχαίο πως οι μαθητές που ξεσηκώθηκαν πέρσι ανήκαν σε οικογένειες της "μεσαίας τάξης"!
Αυτή τη μεσαία τέξη τσάκισε η ανικανότητα της κυβέρνησης Καραμανλή, και επικουρικά η διεθνής κρίση...
Η μεσαία τάξη δεν είχε ποτέ οράματα. Η συνοχή και η νομιμοφροσύνη της εξασφαλίζονταν απ' τη σχετική οικονομική ευημερία που διέθετε.
Μόλις το "σύστημα" άρχισε να μπάζει άγρια, τα πράγματα ξέφυγαν..

ΟΡΕΙΝΟΣ είπε...

Τουλάχιστον φέτος Άσκαρ, τα πράγματα δεν ξέφυγαν σε χοντρές προβοκάτσιες..