Πατρίδα, όπου κι' αν τρέχω, στο τέλος σε σένα καταφεύγω,
στα πατρογονικά πάθη, την κληρονομιά του βουνού,
στη μέθη του κλαρίνου, που κλαίει γελώντας στην πλατεία,
στους κυκλικούς χορούς, στης εκκλησιάς τον πλάτανο,
εκεί έρχομαι...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
Να περάσεις καλά.
Να ακούσεις κλαρίνα, να χορέψεις, να μιλήσεις με τα βουνά, να αφουγκραστείς τ΄αγριολούλουδα.
Και πάνω απ όλα, μη ξεχάσεις να μεθύσεις...
Άι γειά σου ρε μεγάλε!
Αδέρφια, φεύγω αύριο. Γεμίζουμε τις μπαταρίες και επιστρέφουμε για το σκληρό ρόκ της πολιτικής!!
Δημοσίευση σχολίου