Από τον Πέτρουλα, στην Πετρούλα..

Ήταν πολύ ωραία η ατάκα του Γ. Λοβέρδου, από τον Αθήνα 984: "από τον Πέτρουλα στην Πετρούλα.."

Πέρασαν 45 χρόνια, για να μετακινηθεί ο τόνος από την προπαραλήγουσα στην παραλήγουσα. Τότε, και τώρα..

Τότε μια ξεσηκωμένη και ριζοσπαστικοποιημένη κοινωνία και νεολαία, να διεκδικεί με πάθος και δυναμισμό ένα καλύτερο αύριο. Διανόηση, ποίηση, μουσική , τέχνη, πάσης μορφής δημιουργία, όλα στο φούλ. Μια Ελλάδα που προσπαθούσε μα βγει από τα δεσμά του εμφυλίου πολέμου και της μιζέριας και να ανοίξει την πόρτα του μέλλοντος. Ο Σωτήρης Πέτρουλας, έπεφτε νεκρός από το κράτος / παρακράτος της Δεξιάς, είχε προηγηθεί ο Λαμπράκης. Ακολούθησε η Χούντα, άλλα 10 χρόνια χαμένα..

Τώρα, είμαστε βυθισμένοι στην απόλυτη παρακμή. Η Πετρούλα μας λέει τον κακό μας τον καιρό, και τελειώνει τον έρωτά μας που δεν τολμά καν να ξεκινήσει. Τι φταίει το κορίτσι θα μου πείτε. Μήπως είναι καλύτεροι οι "ντερμπεντέρηδες" των ΜΕΓΑλων συμφερόντων; Ελπίζω ότι ξύνουμε τον πάτο του βαρελιού, και θ' αρχίσουμε ν' ανεβαίνουμε. Ενώ τότε, φτάναμε σε κάποια κορυφή, και μετά πέσαμε. Εκτός αν ξύνοντας τον πάτο, βουλιάξουμε πιο βαθιά...