Ξέρω κάτι άλλα "χρυσά παιδιά". Όχι αυτούς τους ατσάκιστους λευκογιακάδες με τα μανικετόκουμπα, τις επίχρυσες πένες και το παγωμένο βλέμμα. Δε συχνάζουν στα tennis clubs, ούτε στα πανάκριβα γυμναστήρια, ούτε στα μπαρ και στα γκουρμέ του Κολωνακίου.
Τα πραγματικά "χρυσά παιδιά", δε μεγάλωσαν ποτέ. Είναι πάντα σαν τότε, που έκαναν κοπάνα για να πάνε στο ντέρμπυ, που έπαιζαν με τις ώρες μπάλα στις αλάνες, που παθιάζονταν στις μαθητικές και φοιτητικές παρατάξεις.
Τι κι΄αν πέρασαν τα χρόνια, εκεί στο στενοσόκακο της Καισαριανής, δίπλα στην Ταβέρνα, ένας από δαύτους κάνει κάθε φορά το ίδιο: κλοτσάει με μανία το άδειο κουτάκι της κόκακόλας, παριστάνοντας το Δεληκάρη
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
8 σχόλια:
Καλωσόρισες φίλε!!!
Καλή αρχή! :)
Θυμάσαι φίλε που πηγαίναμε εικοσάχρονα παιδιά σ' εκείνο το υπόγειο ταβερνάκι δίπλα στην φοιτητική εστία στα Ιλίσια, "Γκόρντομπα" το λέγανε, τραγουδούσαμε αντάρτικα, τσακωνόμασταν με τους ΚΝΙτες και μετά όλοι μαζί μπεκρουλιάζαμε και τραγουδάγαμε Θοδωράκη;
Και δίπλα μας κάτι 80χρονα γεροντίδια, πρώην ταγματασφαλίτες, μας χάζευαν;
Εμείς πότε θα μεγαλώσουμε ρε Ορεινέ;
καλωστονε το συντροφο...
Δεληκάρης...!!
Το καλύτερο 10άρι, μακράν.
Δεν το συζητώ. Ο παιχτούρας έπαιζε μόνος του την εθνική Γερμανίας, τον Μπεκενμπαόυρερ, τον Φόγκτς και τον Μάγερ.
Στην Τούμπα και δεν κόλωνε, έπαιζε και δεν τον έβλεπαν που είχε την μπάλλα.
Ο Κρόιφ της Ελλάδας.
Πάντα ψηλά αλλά κατέβαινε και προς τα πεδινά και άσε τις γκλίτσες:)
Καλή αρχή!
Ευχαριστώ για το καλωσόρισμα.
Σπουδαίο στέκι η Κόρτοβα. Το όνομά της εμπνευσμένο από τον Ισπανικό Εμφύλιο. Όπως μάθαμε ήταν στέκι ΕΔΑιτών και "Εσωτερικών" αρχικά. Ασκαρ θυμάσαι την κασέτα με τα δημοτικά αντάρτικα, και τα κρητικά μοιρολόγια;
Σπίθα, ο Δεληκάρης ήταν ο Τσε Γκεβάρα του ποδοσφαίρου!!
ναι,αλλά στο τέλος έγινε...αυτοκίνητο,χαχα!!!
Φανταστικό κείμενο.. σε καλωσορίζω κι εδώ ...ορεσίβιε.. Για τον Ασκάρ.. δεν μεγαλώνουμε ποτέ εμείς
Δημοσίευση σχολίου