Γουρούνια και Γύφτοι

Τα γουρούνια ανέκαθεν στην πατρίδα μας τα είχαμε σε μεγάλη υπόληψη. Τα παλιά τα χρόνια, ήταν υπερπολύτιμο στοιχείο για τη διατροφή της αγροτικής οικογένειας για όλο το χρόνο. Τα νοικοκυριά φρόντιζαν το ζωντανό, έτσι ώστε όταν θα το έσφαζαν τα Χριστούγεννα, να ήταν σε θέση να τραφούν μέχρι τουλάχιστον το καλοκαίρι. Ακόμα και τα πιτσιρίκια έπαιζαν με την "κατουρήθρα", την ουροδόχο κύστη, που χρησίμευε σαν μπαλόνι.. Και επί χούντας ακόμη, οι μεγαλοκομπιναδόροι της εποχής, έλεγαν "τρώτε χοιρινό, φτηνό, υγιεινό"!

Οι γύφτοι, αυτή η υπέροχη ράτσα, παρ' όλα τα κακά της μοίρας της, κατάφερε κι' αυτή σπουδαία επιτεύματα, από τους μεγάλους λαϊκούς οργανοπαίχτες και τραγουδιστές (Βασιλόπουλοι, Μανώλης Αγγελόπουλος), μέχρι το μαύρο διαμάντι της Αχαίας τον Κώστα Δαβουρλή!

Φυσικά, οι "σοφοί της Δύσεως", ουδεμία σχέση έχουν με το ταπεραμέντο και την μενταλιτέ του νότου. Έτσι μετά τα γνωστά PIIGS (Portugal, Italy, Ireland, Greece, Spain), ανακάλυψαν και το GIPSY (Greece, Ireland, Portugal, Spain, ItalY) club*!!

Για να σοβαρευτούμε τώρα, η Ελλάδα, μέσα σ' αυτό το γενικό χαμό, κατάφερε δύο σημαντικά πράγματα:

1. Κέρδισε πολύτιμο χρόνο,

2. Διεθνοποίησε το ελληνικό ζήτημα. Όπως είχαμε γράψει, η ελληνική περίπτωση είναι η μια όψη του νομίσματος, ένα μέρος του μεγάλου και προβληματικού παζλ.

Μέσα από τον ορυμαγδό των δημοσιευμάτων στο διεθνή τύπο, ξεχώρισα τα εξής:

1. Ο πολυγραφότατος και έγκριτος Ιστορικός Mark Mazower, ο οποίος έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με τη νεότερη ελληνική Ιστορία, γράφει μεταξύ των άλλων στους FT**: "The real constant in modern Greek history is the extraordinary degree of foreign interference in its domestic life...The touch of what Greeks call foreign finger was felt right up to the dictarship of 1967", και παρακάτω: "In the past, the promise of membership in the EU helped democracy entrech itself first along Europe's southern rim and then in the former communist east. But if political autonomy in these countries is not to be undermined by the disciplines of the Euro, a more solidaristic approach to defending it will need to be found". Δηλαδή, δεν πρέπει στο όνομα της ΟΝΕ και του Ευρώ, να αναπτυχθεί μια νέα αποικιοκρατία και ένας νέος ιμπεριαλισμός σε χώρες που το έχουν νιώσει στο πετσί τους.

2. Από τους FT*** πάλι, ο Martin Wolf, λέει: "I am beginning to wonder whether the open global economy is going to survive this crisis", και παρακάτω προσπαθώντας να ερμηνεύσει την τακτική της Γερμανίας γράφει: "Three points can be drawn from this demarche from the Europe's most powerful country: first, it will have an overwhelmingly deflationary impact, second, it is unworkable and third: it might pave the way for Germany's exit from the eurozone". Δηλαδή, η Γερμανία μετά από μια επεκτατική πολιτική που εφάρμοσε επί δεκαετίες στα πλαίσια της ΟΝΕ, που η ίδια επέβαλλε, τώρα που ήρθαν τα δύσκολα κάνει πίσω, γίνεται αυτιστική και ανοίγει το δρόμο για μια νέα εποχή απομονωτισμού.

3. Ο καθηγητής Paul de Grauwe, γράφει****: "The crisis that started in greece has given birth to a new crisis of the eurozone as a whole....The eurozone governments failed to give a clear signal of their readiness to support Greece..The crisis has exposed a structural problem of the eurozone, created by the fact that the monetary union is not embedded in a political union".

Ο πρωθυπουργός πολύ σωστά έτρεξε και έθεσε τα διλήμματα διεθνώς. Ταυτόχρονα πρέπει να γίνει δουλειά εσωτερικά, προκειμένου να ισχυροποιήσουμε τη θέση μας αυτοδύναμα. Ο δρόμος είναι μακρύς, τραχύς και ανηφορικός.

*Daniel Gros, Adjustment Difficulties in the GIPSY Club, CEPS Working Paper 326/March 2010
**Greece's history is defined by foreign meddling, FT, March 8, 2010
***China and Germany unite to impose global deflation, FT, March 16 2010
****A Greek endgame?, CEPS Commentary, 9 March 2010

Υ.Γ. Επειδή φτιάχνεται κλίμα έντασης και με τη γείτονα Τουρκία (άλλο δεν μας έλλειπε), απαντάμε αποφασιστικά φιλειρηνικά, με ένα τραγούδι του αξέχαστου Μανώλη Αγγελόπουλου, τραγουδισμένο από Τουρκάλα, αφιερωμένο εξαιρετικά στηνΑνγκέλα..