Τετάρτη 1 Ιουλίου 2009

Δεληκάρης...Dry Cargo



Με αφορμή την πρόσφατη περιπέτεια του μεγάλου Γιώργου Δεληκάρη, παραθέτω ένα "αλητογράφημα" που είχα γράψει πριν κάποιο καιρό.

Dry Cargo


Το dry cargo έπιασε Λίβερπουλ. Ξεφόρτωμα, φόρτωμα, και μετά Αμστερνταμ, Αμβούργο, Ροστόκ, Γκντάνσκ…

Ο Σένιος έβγαινε πάντα τελευταίος. Πήγαινε πάντα στο ίδιο μέρος, δε χρειαζόταν να ψάξει τίποτα. Στην πάμπ ήταν όλα πάντα ίδια. Καπνίλα, βρώμα, μπύρες, και γύρω γύρω στους τοίχους, κασκόλ, σημαίες, αφίσες παλιών ηρώων: Ρέι Κλέμενς, Κέβιν Κήγκαν, Φιλ Νήλ, Τέρι ΜακΝτέρμοντ. Εκεί, ανάμεσα στον Κλέμενς και τον Κήγκαν ο Σένιος είχε κολλήσει και δύο δικούς του: τον κέρβερο Κελεσίδη και το ΔΕΚΑ το καλό, το Δεληκάρη. Οι θαμώνες είχαν μάθει για τα καμώματα του Θρύλου. Τους τα είχε πει όλα ο Σένιος. Τους είχε μυήσει και στο προαιώνιο μίσος με το Βάζελο. Κάτι σαν το δικό τους με την Τσέλσι.

Γραφική φιγούρα ο γερο – Σάιμον. Παλιός συνδικαλιστής, του παλιού καλού Εργατικού κόμματος. Μέθυσος πιά, με γένια και σάπια δόντια. Το Δεληκάρη τον πέρναγε για τον Τσε Γκεβάρα, τον μπέρδευαν τα μούσια. Θαύμαζε το Τζόρτζ Μπέστ (κι΄ας ήταν απ’ το Μάντσεστερ), και όλους τους παλιούς: μακριά μαλλιά, μουστάκια, φαβορίτες. Και τη μποέμικη ζωή τους. Δεν άντεχε το μίζερο παρόν. Οι άλλοι τον πείραζαν με το Μπέκαμ. Έβριζε, έβριζε και στο τέλος αφού δεν είχε τίποτα άλλο το μυαλό του να βγάλει, ξέρναγε όλη τη ξυνίλα του μπυρόβιου στομαχιού του και τη σαπίλα του στόματός του.

Κατά τις εντεκάμιση, έσκασε μύτη η Σάντυ, η βασίλλισα του dirty dockland, τριανταπεντάρα νέγρα πουτάνα. Ήταν ερωτευμένη τρελά με το Σένιο. Τον φίλησε με πάθος στην ουλή που είχε στο αξύριστο μάγουλό του. Τον είχε χαρακώσει ένας Ολλανδός χασικλής σ΄ένα καυγά. Ο Έλληνας την έσπρωξε βίαια: Άσε με μωρή, δε γουστάρω, τον έδιωξε το Ριβάλντο ο παλιοπούστης.. Αυτή δε κατάλαβε, τον τύλιξε με χέρια και πόδια σα χταπόδι. Παράτα με, δε θέλω σου είπα, θα γαμήσω την Τετάρτη στο Αμστερνταμ, δε θέλω τώρα!! Τελικά του΄κανε μια πίπα στα όρθια. Δεν έφευγε αλλιώς…

4 σχόλια:

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Μεγάλος μπαλαδόρος αλλά μάλλον δεν αγάπησε το ποδόσφαιρο!
Ίσως και να αηδίασε με όσα είδε στο ποδοσφαιρικό παρασκήνιο...

Ανώνυμος είπε...

ΓΙΩΡΓΑΡΕ ΜΕ ΓΥΡΙΣΕΣ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΙΣΩ ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΜΟΥ ΗΛΙΚΙΑΣ ΑΔΕΛΦΕ ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΑΝΕΒΑΖΕΙΣ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΤΡΕΛΛΑΘΗΚΑ ΜΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΑΚΙ. ΤΟ ΤΙ ΚΛΑΜΑ ΕΡΙΞΑ ΟΤΑΝ ΠΗΓΕ Ο ΔΕΛΗΚΑΡΗΣ ΣΤΟΝ ΒΑΖΕΛΟ ΔΕΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΑΙ.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Εγώ γέλασα στο βιντεάκι, γιατί θυμήθηκα την εποχή που όταν έμπαινε γκολ οι φωτορεπόρτες χυμούσαν μέσα στο γήπεδο για να τραβήξουν φωτογραφίες με τους πανηγυρισμούς!
Γρεφικές εποχές...

ΟΡΕΙΝΟΣ είπε...

Άσκαρ όντως άλλες εποχές, αξέχαστες.
Παναγοπουλάρα, είχαμε κλάψει και με το Μάικ και τον Κυράστα. Τότε μέτραγε η φανέλα!