Παιδιά καλών - καθώς πρέπει οικογενειών οι περισσότεροι. Πήγανε στα καλά σχολεία των Αθηνών. Σπούδασαν στα καλύτερα αγγλοσαξωνικά πανεπιστήμια για τη λειτουργία των επιχειρήσεων και της οικονομίας. Δούλεψαν στα μεγάλα σπίτια του City και της Wall. Επέστρεψαν στην ψωροκώσταινα για να μας δώσουν τα φώτα τους. Αφού τα κονόμησαν, τώρα παρακολουθούν το χάος της αβύσσου. Κάποιοι από αυτούς - οι πιο ευαίσθητοι - αναρωτιούνται τι μάθαιναν τόσα χρόνια..
Τους προτείνουμε να διαβάσουν - έτσι για αρχή - τα εξής:
Β. Λένιν – Κράτος και Επανάσταση
Κ. Μαρξ – Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη
Κ. Μάρξ – Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας
Φ. Ένγκελς – Λουδοβίκος Φοϋερμπαχ και το τέλος της Γερμανικής Φιλοσοφίας
Μ. Μπακούνιν – Για έναν αντιεξουσιαστικό σοσιαλισμό
Κ. Μαρξ – Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη
Κ. Μάρξ – Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας
Φ. Ένγκελς – Λουδοβίκος Φοϋερμπαχ και το τέλος της Γερμανικής Φιλοσοφίας
Μ. Μπακούνιν – Για έναν αντιεξουσιαστικό σοσιαλισμό
Π. Λαφάργκ - Το δικαίωμα στην Τεμπελιά
Κ. Καστοριάδης – Η φαντασιακή θέσμιση της κοινωνίας
Ν. Πουλατζάς – Το κράτος, η εξουσία, ο σοσιαλισμός
Κ. Καστοριάδης – Η φαντασιακή θέσμιση της κοινωνίας
Ν. Πουλατζάς – Το κράτος, η εξουσία, ο σοσιαλισμός
Σκίστε τα πανάκριβα πτυχία σας! Αρκετά!
7 σχόλια:
Ωραίος συνδιασμός Λένιν- Μπακούνιν- Καστοριάδης....
Ευτυχώς υπάρχουν και άλλοι
δεν με λένε μόνο εμένα Καπιταλιστικό Κουμούνι...
Αυτό το "δικαίωμα στην τεμπελιά"
μπορείς να μου το δανείσεις σε παρακαλώ;
Γιατί ετοιμάζω διδακτορικό και το θέλω σαν βιβλιογραφία...
Μωρέ αυτά τα ποπόπεδα θα έπρεπε να καταδικαστούν σε ισόβια ... ανάγνωση των Απάντων του Λένιν και του Στάλιν (τα εκδίδει τώρα η "Σύγχρονη Εποχή")!
Τι θα έκαναν; Δεν θα έκοβαν φλέβες;
ορεινε ολο δυσκολα τους βαζης τωρα..η πολιτηκη οικονομια μου εμαθαν τα παιδακια αυτα εινα.....
πως να ζησουμε ..χωρις να τρωμε...
και οτι τα μεσα παραγωγης ειναι στα χερια ολιγων...και νομιζουν οτι ο σοσιαλισμος επεσε οπως το τειχος του βερολινου....τα μουσχαροπεδα...
Τσουκνίδα, προκειμένου να πέσει ο Καπιταλισμός, πρέπει να φτάσει στην κορύφωσή του, να επαναστικοποιείται συνέχεια, να φτάσει τα όριά του, στον απόλυτο οργασμό! Γι΄αυτό λοιπόν εμείς τα Κομμούνια, διευκολύνουμε αυτήν την πορεία, για να έρθει το τέλος μια ώρα νωρίτερα! Σωστά λοιπόν μιλάς για Καπιταλιστικά Κομμούνια!
Σπύρο, ο Λαφάργκ είχε δίκιο. Η ελεγχόμενη τεμπελιά, είναι δύναμη ανανέωσης και πηγή ύψιστης δημιουργίας, αρκεί να μην το παρακάνουμε..
Άσκαρ, ξαναγίνανε της μόδας, τα βρίσκεις παντού..
Γκρέγκορυ, αυτό το "μουσχαρόπεδα" είναι όλα τα λεφτά. Μουσχαροκεφαλές στη λαδόκολα...
Οφείλω και μια προσθήκη. Κατόπιν επίπληξης, φίλου Μαοϊκού, προσθέτουμε στη λίστα και το κόκκινο βιβλιαράκι του Μεγάλου Τιμονιέρη. Απ' όλα έχει ο μπαξές - όλα τα λουλούδια ν' ανθίσουν..
και αμα διαβασουν θα καταλαβουν λες ?
αυτοι ξερουν μονο την διαφορα του φρεντο και καπουτσινο ,μεχρι εκει
φιλια
Σκουλικάκι, για όλους αυτούς έχει γράψει ο Τ. Λειβαδίτης - Αιώνας Εμπορίου:
H προσφορά κι η ζήτηση ρυθμίζουνε την κοινωνία
έλεγε ο μεγάλος αδερφός μου Mαρξ. Ένα μικρό, ανήθικο
εμπόριο
κάθε χειρονομία, κάθε λέξη, κι η πιο κρυφή σου σκέψη ακόμα,
μεγάλα λόγια στις γωνιές των δρόμων, οι ρήτορες σαν τους
λαχειοπώλες
διαφημίζοντας όνειρα για μελλοντικές κληρώσεις
τα αισθήματα στο Xρηματιστήριο, στα λογιστικά βιβλία
δούναι και λαβείν, πίστωση, χρέωση,
ισολογισμοί, εκπρόθεσμες συναλλαγματικές, μετοχές,
χρεώγραφα
κι ας κλαίει αυτή η γυναίκα στο δρόμο, τί σημασία έχει;
«ζούμε σε μια μεγάλη εποχή», οι παπαγάλοι δεν κάνουν
ποτέ απεργία
μικροί, ανάπηροι μισθοί αγορασμένοι με νεκρές
περηφάνειες
γνώση αβέβαιη, πληρωμένη μ' όλη τη βέβαιη νειότη σου,
βρέχει νομίσματα, οι άνθρωποι τρέχουν σαν τρελλοί να τα
μαζέψουν
νομίσματα όλων των εποχών, ελληνικά, ρωμαϊκά, της Bαβυλώνας,
δολλάρια ασημένια
η βροχή είναι πυκνή, ανελέητη, πολλοί σκοτώνονται
πλανόδιοι έμποροι αγοράζουνε τα πτώματα ― θα χρειαστούν
μεθαύριο
σαν ανεξόφλητες αποδείξεις της «μεγάλης μας εποχής»,
κι αυτούς τους λίγους στίχους χρειάστηκε ένα ολόκληρο
θησαυροφυλάκιο πόνου, για να τους αποσπάσω
απ' τη φιλάργυρη αιωνιότητα, σαν τοκογλύφοι οι μέρες μας
μάς κλέβουν τη ζωή, τί ζέστη, θε μου, κι όμως βρέχει,
τί καιρός, μα δε θα μου τη σκάσετε εμένα, κύριοι,
είμαι ιδιοφυία στο είδος σας, πίστωση, χρέωση,
ο Pοκφέλλερ άρχισε
πουλώντας καρφίτσες. Θα χτίσω, λοιπόν, κι εγώ ένα μεγάλο
προστατευτικό σπίτι
με τις πέτρες που μου ρίξατε
σ' όλη τη ζωή μου.
Δημοσίευση σχολίου