Η νέα Ελλάδα και τα Μυστικά του Βάλτου

Μετά από 3μηνη και πλέον, καλοκαιρινή "αγρανάπαυση", νά' μαστε πάλι εδώ!

Εξακολουθούμε και πορευόμαστε πάντα με διλήμματα και διακυβεύματα. Η χθεσινή ομιλία του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, ανακεφαλαίωσε για μια ακόμη φορά τα βασικά στοιχεία μιας πορείας του τόπου προς το μέλλον. Επιγραμματικά:

• Τα ζητήματα δεν αφορούν στην τρόικα και στο μνημόνιο, αλλά πάνε πέρα και πάνω από αυτά. Η χώρα δεν ετέθη τώρα, ξαφνικά, υπό επιτήρηση..
• Ο διεθνής παράγοντας δεν πρέπει να δαιμονοποιείται.. Η διεθνοποίηση του ελληνικού προβλήματος, όπως έχουμε τονίσει και παλαιότερα, ήταν κίνηση στη σωστή κατεύθυνση.
• Η πράσινη ανάπτυξη είναι μπροστά: ανανεώσιμες μορφές ενέργειας, προϊόντα μεσογειακής διατροφής, κοκ.
• Χτύπημα της φοροδιαφυγής χωρίς έλεος: όσοι επιδίδονται στο σπόρ, δεν είναι Έλληνες - πατριώτες!! Και έτσι πρέπει να αντιμετωπιστούν, τα μέσα υπάρχουν..
• Το ΠΑΣΟΚ, έχει περάσει ήδη στην επόμενη μέρα, μακριά από τα Δ.Σ. των οργανισμών, τους διορισμούς και το "σοσιαλισμό" των δανεικών και αγύριστων..
• Η νέα Ελλάδα χρειάζεται και νέους Έλληνες, μακριά από το πρότυπο του "Ελληναρά", των τελευταίων δεκαετιών: μαγκιά - κλανιά, παχυσαρκία, κρεατοφαγία, πολυφαρμακία, κάπνισμα, αντικοινωνική συμπεριφορά - ωχαδερφισμός. Πρόκειται για βαθιά πολιτικές συμπεριφορές στη ουσία τους, με άμεσες και απόλυτα μετρήσιμες συνέπειες στην Οικονομία..

Από την άλλη, ο εγγονός της Π. Δέλτα, είναι παγιδευμένος στις σκιές του παρελθόντος, που επιμένουν να ξεπροβάλλουν απειλητικά μέσα από τις καλαμιές και τα βούρλα του βάλτου...

Καλό μας χειμώνα, ΠΑΝΤΑ με ΨΗΛΑ το κεφάλι!!

Το πάζλ του τρόμου - Μέρος Β'

Οι Αγγγλοσάξονες αναλυτές όταν αναφέρονται στο ευρώ, αναφέρονται υποτιμητικά στο "drachmark". Υποστηρίζουν ότι το όλο εποικοδόμημα που στήθηκε μετά το 1986 με την ενιαία ευρωπαϊκή πράξη, και στη συνέχεια το 1992 με το Μάαστριχτ, έχει ήδη καταρρεύσει. Η Ελλάδα κατά την κρίση όλων των σοβαρών αναλυτών μόνο από θαύμα θα μπορέσει να διασωθεί. Όταν με το καλό - γι' αυτούς - θα γίνει και η επαναδιαπράγματευση του ελληνικού χρέους, θα ξεκινήσει και η τελική πράξη του δράματος.

Η Ελλάδα οφείλει να χειριστεί τη συνέχεια του δράματος με σύνεση, ψυχραιμία αλλά και αποφασιστικότητα. Τον πάτο του βαρελιού θα τον πιάσουμε, δε γίνεται αλλιώς. Μόνο τότε θα επέλθει η κάθαρση και θα είναι δυνατό να ξεκινήσει ο νέος ενάρετος κύκλος. Μαζί με το πολιτικό κατεστημένο των τελευταίων ετών, πρέπει να καταρεύσει και το οικονομικό - επιχειρηματικό σύστημα εξουσίας. Το μαχαίρι πρέπει να φτάσει βαθιά μέχρι το κόκκαλο. Οι εξεταστικές επιτροπές της βουλής καλούνται να διαδραματίσουν τον πιο σημαντικό ρόλο που έχει ανατεθεί σε συσυντεταγμένο - συλλογικό όργανο από την εποχή της Δίκης της Χούντας. Με άξονα τις συγκεκριμένες υποθέσεις, πρέπει να αποδομηθεί συνολικά η περίοδος της "προσαρμογής" της χώρας στο δήθεν ευρωπαϊκό σύστημα, που ουσιαστικά δεν ήταν τίποτα άλλο από τη διάλυση και την αποδόμηση. Διαφθερμάνοι πολιτικοί, κομματικοί μηχανισμοί, μέσα ενημέρωσης, επιχειρηματίες, μεγαλοφοροφυγάδες, πολυεθνικές, είναι στο στόχαστρο: το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι.

Σε αναζήτηση λοιπόν νέων δυνάμεων σε όλους τους τομείς..

Το πάζλ του τρόμου - Μέρος Α'

Ένας fund manager, ελληνικής καταγωγής, δυνατός οικονομολόγος δήλωσε πρόσφατα: "ή ο καπιταλισμός μετά την κρίση και με δεδομένη την παγκοσμιοποίηση θα μεταλλαγεί σε σοσιαλισμό, ή θα ξεσπάσει ο Γ' Παγκόσμιος Πόλεμος".

Είναι τα πράγματα τόσο σοβαρά; Ή μήπως κάποιοι τρομοκρατούν σκόπιμα; Φοβάμαι πως δυστυχώς η κατάσταση είναι όντως σοβαρή.

Να επαναλάβουμε πως φτάσαμε ως εδώ.

• Αρχικά η επέλαση της παγκοσμιοποίησης μέσω της απελευθέρωσης των αγορών και της άρσης πολλών περιορισμών, ενώ ενίσχυσε το μεγάλο κεφάλαιο, ταυτόχρονα δημιουργούσε τις βάσεις της επερχόμενης κρίσης μέσα από τη συσσώρευση ανισορροπιών
• Στο δίπολο ΗΠΑ - Κίνα (Ασία), η Ευρώπη αναζήτησε το μέλλον της δημιουργώντας μια "εκτρωματική" νομισματική Ένωση, η οποία αναπαρήγαγε στο εσωτερικό της όλα τα αδιέξοδα της παγκοσμιοποίησης
• Η κρίση που ξέσπασε από το καλοκαίρι 2007, δεν άργησε να πλήξει το δημόσιο χρέος των πιο αδύναμων κρίκων.

Ποιοι δρόμοι ανοίγονται για μια χώρα σαν την Ελλάδα;

• Η κήρυξη στάσης πληρωμών, με ταυτόχρονη απομόνωση, επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, σκληρότατη λιτότητα, απότομη και ανεξέλεγκτη φτωχοποίηση.
• Η επαναδιαπραγμάτευση χρέους, με αντίστοιχες με τις παραπάνω συνέπειες, πιο ήπιας μορφής.
• Η διεθνοποίηση του προβλήματος με προσφυγή σε διεθνείς οργανισμούς, που τουλάχιστον δίνει κάποιες ανάσες και πολύτιμο χρόνο.

Η κυβέρνηση επέλεξε την τρίτη λύση ως πιο ασφαλή και λιγότερο επικίνδυνη αν και κατά κάποιους, που έχουν βέβαια τα δικά τους συμφέροντα, έπρεπε να προχωρήσει άμεσα σε επαναδιαπραγμάτευση. Θιασώτες αυτής της άποψης είναι:

• Η αντιπολίτευση και ίσως τα συνδικάτα, οι οποίοι όμως δε νομίζω ότι θα αποδέχονταν τα πιο σκληρά μέτρα που θα επιβάλλονταν στην περίπτωση αυτή
• Κάποιοι μεγαλοεπενδυτές - πιστωτές μας, που φοβούνται ότι ενδεχόμενη επαναδιαπραγμάτευση, θα τους διασφάλιζε μεγαλύτερες αξίες από μια πιθανή "νομισματοποίηση" του χρέους - monetization. Η νομισματοποίηση είναι ουσιαστικά η απώλεια αξίας του χρέους μέσα από την πληθωριστική έκδοση χρήματος, πρόκειται για έμμεση διαγραφή χρέους. Η ΕΚΤ, πρόσφατα ξεκίνησε να αγοράζει χρέος των ασθενών κρίκων, κάτι που ενδεχομένως εξελιχθεί και σε οριστική διαγραφή αυτού του χρέους - πληθωριστική έκδοση χρήματος - νομισματοποίηση χρέους.

Το μέλλον του Ευρωπαικού κοινωνικού μοντέλου είναι αβέβαιο και δυσοίωνο. Κατά κάποιους έτσι είναι πάντα η Ιστορία και η εξέλιξη. Συνδέουν μάλιστα τις εξελίξεις και με τη δημογραφική γήρανση της γηραιάς ηπείρου,απόρροια της καλοπέρασης, του τρόπου ζωής. Νέοι παίχτες, πιο νέοι, με λιγότερες απαιτήσεις, πιο πολύ όρεξη, όπως παλιότερα κάποιοι επιδρομείς έφταναν και κατακτούσαν την Ευρώπη..

Η κρίση εξαπλώνεται... Αυτή τη στιγμή που γράφω, το χρηματιστήριο της Ν. Υόρκης μόλις καταφέρνει να γυρίσει λίγο προς τα πάνω. Έχει προηγηθεί η "επίθεση" στα Κυβερνητικά Ομόλογα Ισπανίας, Πορτογαλίας, Ιταλίας και Ιρλανδίας. Ο καπιταλισμός περνά πρωτοφανή κατά τη γνώμη μου σε βάθος κρίση.

Δυστυχώς ή ευτυχώς (αυτό θα το αποφανθεί η Ιστορία), η ανάλυση που κατά καιρούς έχουμε κάνει φαίνεται να "βγαίνει". Η ΟΝΕ και το ευρώ, τρίζουν συνθέμελα. Η κρίση μεταφέρεται και στην Αμερική και πάει λέγοντας.

Η χώρα μας δοκιμάζεται πολύ άσχημα. Φρόντισε γι' αυτό, κύρια, η χειρότερη κυβέρνηση που πέρασε ποτέ από απελευθερώσεως... Η σημερινή κυβέρνηση κάνει αυτό που πρέπει, αυτό που θα έκανε κάθε σοβαρός γιατρός: δοκιμάζει όλες τις λύσεις βήμα προς βήμα με την ελπίδα να μη χρειαστεί το επόμενο. Μη γελιώμαστε, όλα είναι ανοιχτά: από την επαναδιαπραγμάτευση χρέους και την επιστροφή (πως?) στα εθνικά νομίσματα, μέχρι και τους πολέμους.

Ο ελληνικός λαός είναι φυσικό να αντιδρά με μαζικότατες κινητοποιήσεις. Ωστόσο θα προτιμούσαμε να επρόκειτο για κινητοποιήσεις παραγωγών που ζητούν μερτικό από την υπεραξία. Δυστυχώς στον τόπο μας δεν υπάρχουν πια παραγωγοί αλλά μόνο δημόσιοι υπάλληλοι, υπάλληλοι υπηρεσιών και εισαγωγικού εμπορίου κλπ. Ας μην αναφερθούμε βέβαια και στις ομάδες των αριστερίστικων γκρουπούσκουλων και τους "συμμάχους" τους εγκληματίες και δολοφόνους.. Να έχουμε κατά νου πάντα και τους εχθρούς της δημοκρατίας που πάντα ελοχεύουν..

Εν τω μεταξύ, ο ανόητος Σαμαράς, καταψηφίζει την προσφυγή στην ΕΕ - ΔΝΤ, προσδοκώντας σε εσωκομματικά οφέλη και ξεκαθαρίσματα, στην πλάτη της χώρας.. "Η ηλιθιότητα και το Σύμπαν δεν έχουν όρια.."

Τα βαρίδια...

"Κιθαρίστας" ή "Ντράμερ"

"Πάκης"

"Κουφός" ή "Σαρακατσάνος"

"Ραφινάτος" ή "Μπουχέσας"



Αντωναάαακη μου, με τούτους τι θα κάνεις; Μέχρι να κάνεις κάτι, αν κάνεις, μη πολυμιλάς!!

Πορεία στην ομίχλη

Τα πράγματα εξελίσσονται σύμφωνα με το απαισιόδοξο σενάριο. Η ΕΕ, ανίκανη να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις, παραδίδεται στο ΔΝΤ. Αδιέξοδο, μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα, όπως έχουμε αναλύσει και σε προηγούμενές μας αναφορές. Οι αγορές, ήδη προεξοφλούν πιθανή αστοχία και αυτού του κουτσουρεμένου μηχανισμού, προετοιμάζοντας το έδαφος για την επερχόμενη αναδιάρθρωση χρέους. Η χώρα, σα ζαλισμένο κοτόπουλο, καλείται να αφήσει τη ραστώνη και την ευκολία, στην οποία οι ίδιες οι αγορές είχαν φροντίσει να τη βολέψουν, και να ανακαλύψει ξαφνικά την εργασία, την αποταμίευση, την εξωστρέφεια, την προκοπή.

Να εξηγηθούμε: τα παραπάνω δεν ισχύουν για όλους. Δεν ισχύουν για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα - όχι Golden Boys, δεν ισχύουν για τους Δημοσίους Υπαλλήλους που παράγουν έργο και αμοίβονται ανεπαρκώς, για τους επιχειρηματίες και επαγγελματίες που λειτουργούν σε καθεστώς νομιμότητας, καταβολής των φορολογικών και ασφαλιστικών υποχρεώσεών τους.

Το ζήτημα δεν είναι ποιος θα υπαγορεύσει τις πολιτικές, το ΔΝΤ ή η ΕΕ. Το ζήτημα είναι να μην καταρεύσει εντελώς η χώρα, από την εφαρμογή ατελέσφορων πολιτικών που δε θα οδηγούν πουθενά. Αυτό αποτελεί ευθύνη της κυβέρνησης, αν χρειαστεί πρέπει να πει ΟΧΙ, με όποιες συνέπειες!!

Τι πρέπει να γίνει;
Ο περιορισμός των δαπανών του Δημοσίου είναι πρώτη προτεραιότητα, δυστυχώς πρέπει να γίνουν και απολύσεις.. Πρέπει ταυτόχρονα να δοθεί ένα καθαρό και σκληρό μήνυμα: το δημόσιο δεν είναι για βόλεμα, είναι λειτούργημα και αποστολή!
Το χτύπημα της φοροδιαφυγής να είναι καταλυτικό. Δεν αναφερόμαστε μόνο στα μικρά ψάρια..
Να τιθασευθεί η αγορά με έλεγχο των τιμών.

Κακά τα ψέματα, η ανάπτυξη δε θα έρθει γρήγορα, το νέο μοντέλο δεν είναι πουκάμισο, να το αλλάζεις όποτε θέλεις. Προηγείται το νοικοκύρεμα. Κάποιοι πρέπει επιτέλους να δουλέψουν λίγο, όχι μονο για την πάρτη τους αλλά και για τους άλλους..

Είμαστε μόνοι μας, όπως είμασταν πάντοτε, κι΄ας νομίζαμε το αντίθετο.

Τελειώνοντας το παραλήρημα να μην ξεχάσω και τους σύγχρονους "προδότες". Σουφλιάς, Παυλόπουλος, Αλογοσκούφης, Καραμανλής. Αυτά είναι τα βαρίδια της παράταξης Αντωνάκη! Καθάρισέ τους και μετά μίλα..

Το μη χείρον βέλτιστον

σκίτσο από τους σημερινούς FT

Η χθεσινή μέρα δεν ήταν λυτρωτική. Δεν δόθηκε η οριστική και πεντακάθαρη απάντηση στο πρόβλημα της Ελλάδας και της Ευρώπης.

Η συμφωνία έχει πολλά γκρίζα σημεία: α) η σημαντική (substantial) εμπλοκή του ΔΝΤ, β) ο συμπληρωματικός τελικά ρόλος της ΕΕ (complementary to IMF), γ) η υπό την αίρεση των εθνικών νομοθεσιών εφαρμογή του σχεδίου, δ) η εφαρμογή υψηλών επιτοκίων.

Τα θετικά: α) η ύπαρξη έστω και αυτού του σχεδίου, β) η δέσμευση για πιο μόνιμες λύσεις (επιδίωξη οικονομικής διακυβέρνησης), οι οποίες όμως μπορεί να σημάνουν και αυτή την αποβολή μας.

Η ανάσα από τον Τρισέ, είναι όντως πολύ σημαντική και ανακουφιστική.

Συμπερασματικά, το τοπίο παραμένει νεφελώδες, η αβεβαιότητα παραμένει, το παίγνιο παραμένει ανοιχτό με όλα τα σενάρια στο τραπέζι.

Η χώρα αναδύθηκε για κάποια δευτερόλεπτα, πήρε μια βαθιά αναπνοή και ξανα - καταδύεται υπό άπνοια, όπως θα έλεγε και ο φίλος Βαθίτης...

Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε, το θυμάστε;