aKanonistoN: Οξύα τρομοκρατία….

Η γνωστή ιστορία της καθαρίστριας από τη Βουλγαρία..

aKanonistoN: Οξύα τρομοκρατία….

Απλά ξαναγράφω και τα σχόλιά μου στο σχετικό πόστ:

Τέτοιες ιστορίες δυστυχώς υπάρχουν πολλές. Ειδικά τις καθαρίστριες τις εκμεταλεύονται σκληρά, και είναι όλες μετανάστριες. Να δείτε πως τις έβαζαν χωρίς προφυλάξεις μέσα στα καμμένα μαγαζιά, τράπεζες,κοκ., να καθαρίζουν και να αναπνέουν το θάνατο. Ντροπή σε όλους μας! Γιατί εκμεταλευόμαστε αυτές τις γυναίκες - επιστήμονες πολλές φορές - προκειμένου να ξεβρωμίζουν τα κωλόσπιτά μας, να πλένουν τα βρωμοβρακιά μας, να μεγαλώνουν τα μούλικά μας. Και είναι βέβαια και οι άνδρες, σκαρφαλωμένοι στα γιαπιά των εργολάβων, να δουλεύουν για τις Ολυμπιάδες της μίζας.

Ακανόνιστη, συγνώμη για την πολυλογία..

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ

Άξιον Εστί το δώρο σου Κατερίνα. Κλασσικό, οικείο, δυνατό, σαν το παχύ κόκκινο κρασί. Το άνοιξα, έτσι όπως κάνουμε με τα βιβλία. Έπεσα πάνω στο Ανάγνωσμα Δεύτερο - Οι ημιονηγοί

"Τα Θεμέλιά μου στα βουνά

και τα βουνά σηκώνουν οι λαοί στον ώμο τους

και πάνω τους η μνήμη καίει

άκαυτη βάτος...

..Μνήμη του λαού μου σε λένε Πίνδο και σε λένε Άθω.

Εσύ μόνη απ΄τη φτέρνα τον άντρα γνωρίζεις

Εσύ μόνη απ' την κόψη της πέτρας μιλάς...

..Πάντα πάντα περνάς τη φωτιά για να φτάσεις τη λάμψη.

πάντα πάντα τη λάμψη περνάς

για να φτάσεις ψηλά τα βουνά τα χιονόδοξα."

Άκαυτη βάτος η μνήμη λοιπόν, μένει άσβηστη εκεί ψηλά, στο χιονόδοξα βουνά. Πόσες φορές δεν είδαμε, δεν αφουγκραστήκαμε, δεν πατήσαμε τη φωτιά, δε μυρίσαμε τον ιδρώτα.

Πάντα ψηλά στα βουνά τα χιονόδοξα.

Τα Κάλαντα

Κι' ενώ οι σφαίρες πέφτουν σαν το χαλάζι, δε μπορώ παρά να θυμηθώ νοσταλγικά την εποχή που βγαίναμε για κάλαντα.

Ξύπνημα πρωί - πρωί. Πέντε, πεντέμισι το πολύ. Νύχτα, κρύο, υγρασία, τα σπίτια είχαν αρχίσει να φωτίζονται. Κάτι κάποιοι πιο πρωινοί από μας, κάτι οι προετοιμασίες των νοικοκυρών για την αυριανή..

Φροντίζαμε να κάνουμε ποδαρικό στα σπίτια των νοικοκυραίων. Το φιλοδώρημα ήταν πιο γενναίο: τάληρο, δεκάρικο.

Δε θα φύγουν ποτέ από το μυαλό μου οι εικόνες των αγουροξυπνημένων γυναικών, αχτένιστες με τις ξεκούμπωτες ρόμπες να αφυπνίζουν βίαια την πρόσηβη ήδη φύση μας. Η φαντασίωση του θερμού τους κρεβατιού που μόλις είχαν αφήσει θα έμενε για μέρες.

Κατά τις δέκα είχαν τελειώσει όλα. Κάναμε ταμείο, και γραμμή για το Λούνα Πάρκ. Τα συγκρουόμενα ήταν όλα τα λεφτά. Εκεί φαίνονταν οι μάγκες που είχαν μαζέψει τα πιο πολλά.

Χρόνια Πολλά σε όλους!

Κωνσταντίνος ο Πυγμαλίων

Την παρακάτω ιστοριούλα την έγραψα πριν περίπου δυόμιση χρόνια.. Έγινε κάπως επίκαιρο:

Κωνσταντίνος ο Πυγμαλίων

Γεννήθηκε το 2000. Η μάνα του είχε κάνει επισκληρήδιο, για να μη πονέσει και να μην πολυταλαιπωρηθεί στη γέννα. Ήταν και η δουλειά που είχε πάρει στο σπίτι, και τα τηλέφωνα, που δεν είχαν σταματήσει να κτυπούν. Επρεπε να είναι σε θέση να δουλέψει, έστω από μακριά. Το παιδί πετάχτηκε γρήγορα, βιαστικά, προγραμματισμένα, το ίδιο του ΄μελε να κάνει σ΄όλη του τη ζωή.

2040, Ανατολικά της Αττικής Οδού. Ο Κωνσταντίνος διαπρέπει ως ειδικός ψυχαναλυτικός σύμβουλος σε μεγάλη εταιρεία ετερογενών δραστηριοτήτων. Παλιότερα οι εταιρείες εξειδικεύονταν. Στα 2040, οι μεγάλες εταιρείες κάνουν τα πάντα. Διασκέδαση, Φαγητό, Εκπαίδευση, Υγεία. Ο Κωνσταντίνος έκανε λαμπρές σπουδές στο χώρο των ψυχοδυναμικών στοχαστικών διαδικασιών (psycho stochastic dynamics). Έχει ένα πολύ καλό συμβόλαιο με την εταιρεία. Φτιάχνει και συντηρεί διαρκώς ψυχολογικά προφίλ, για όλες τις θέσεις ευθύνης της εταιρείας. Εχει δημιουργήσει ειδικά τέστ, τόσο για την επιλογή των στελεχών, όσο και για το διαρκή ψυχαναλυτικό τους έλεγχο. Έχει αναπτύξει μεθόδους ψυχολογικής υποβοήθησης και καθοδήγησης. Εργάζεται από το χώρο που μένει βέβαια, με τη βοήθεια του ειδικού περιβάλλοντος τεχνητής πραγματικότητας, και με χρήση προηγμένων πολυμέσων, γίνονται συσκέψεις, συνεργασίες, κοκ, όλα σε τρισδιάστατο χώρο. Το σπίτι, όπως το έλεγαν παλιά, μπορεί να είναι γραφείο, δρόμος, εξοχή, οτιδήποτε. Μετά τη δουλειά, και ένα σύντομο περίπατο – τζόγκιν στην παραλία της Ανατολικής ακτής της Αττικής, επιστρέφει στο χώρο του. Η Εταιρεία και τα προγράμματα που ο ίδιος έχει σχεδιάσει, δημιουργούν αρχικά ένα περιβάλλον ελεγχόμενης χαλάρωσης, με μουσική που σταδιακά γίνεται πιο απαλή και ήρεμη.. Στη συνέχεια ο χρήστης του ειδικού περιβάλλοντος έχει τη δυνατότητα να επιλέξει από μια σειρά δραστηριοτήτων που συνάδουν με το προφίλ του και τις δυνατότητες που πρέπει να αναπτύξει περαιτέρω για το καλό το δικό του και της εταιρείας. Οι δραστηριότητες είναι συνήθως διαδραστικές: τεχνητή συντροφιά με επιλεγμένες από το πρόγραμμα παρέες, σε ειδικούς χώρους, με συγκεκριμένα θέματα συζήτησης. Όλα είναι ελεγχόμενα, εκτός από τις ανεξέλεγχτες αγορές... Το κρύο αυτό βράδυ όμως ο Κωνσταντίνος είχε απρόσμενες επισκέψεις. Μια ομάδα ηλεκρο-τρομοκρατών, χάκερ, από τη Δυτική όχθη της Αττικής Οδού, παρενέβει στα συστήματα του Κωνσταντίνου, και του μετέδωσε άλλα μηνύματα. Μουσικά μηνύματα περίεργα με φωνή. Τραγούδια τα έλεγαν κάποτε. Ο Κωνσταντίνος τα θυμόταν μέχρι τα 20 του χρόνια. Μετά απαγορεύτηκαν... Τα λόγια έλεγαν:

«Μου ταράζεις το μυαλό,
μακριά απ΄τη ψυχή μου,
μου ελέγχεις το κορμί, τον ύπνο, την αναπνοή,
μακριά απ΄την ψυχή μου...

ξεσκισμένε τεχνοκράτη,
τι άλλο θες απ΄τη ζωή μου».

Ο Κωνσταντίνος ταράχτηκε. Είναι βέβαιο ότι θα είχε αυπνίες. Θα έβαζε όμως το ειδικό πρόγραμμα, με την κατάλληλη υπνωτική μουσική, ως συνήθως...
Την Αττική Οδό την είχαν φτιάξει όταν γεννιόταν ο Κωνσταντίνος για να ενώσουν όπως έλεγαν την Αττική. Αυτό που έκαναν όμως ήταν να τη χωρίσουν βαθιά. Η παρέμβαση των χάκερ συνεχίστηκε. Ακούστηκαν κι΄ άλλα τραγούδια. Με μουσικές διαφορετικές, όχι τόσο οργισμένες, μα πολύ έντονες, διαπεραστικές, και τα λόγια παράξενα:

«Μέσα στις θαλασσινές σπηλιές
υπάρχει μια δίψα υπάρχει μια αγάπη
υπάρχει μια έκσταση»

«Κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας
ανάμεσα στα κίτρινα δέντρα
κατά το πλάγιασμα της βροχής»

«Με τι καρδιά, με τι πνοή,
τι πόθους και τι πάθος
πήραμε τη ζωή μας.
Λάθος κι αλλάξαμε ζωή»

Ήταν κι΄εκείνη η αλλόκοτη μορφή που ήταν μπροστά του τρισδιάστατη: Γρ. Μπιθικώτσης, ξερακιανός, ρυτιδιασμένος βαθιά, σα σταφίδα, μορφή εντελώς ξένη για το αποστειρωμένο περιβάλλον του Κωνσταντίνου. Και ο άλλος, ο μαυροφορεμένος – τον έλεγαν Μίκη Θεοδωράκη, ν΄απλώνει τις φτερούγες του σα σταυραετός, σα να χόρευε πηρρείχιο. Ο παππούς του Κωνσταντίνου ήταν Πόντιος, τον πήγαινε στις Ποντιακές γιορτές όσο ζούσε... Τα λόγια των τραγουδιών, γίνονταν σιγά σιγά πιο άμεσα, πιο επίμονα:

«Γιε μου, σπλάχνο των σπλάχνων μου,
καρδούλα της καρδιάς μου, πουλάκι της φτωχιάς αυλής, ανθέ της ερημιάς μου...
Χείλι μου μοσχομύριστο που ως λάλαγες ανθίζαν
Λιθάρια και ξερόδεντρα κι αηδόνια φτερουγίζαν...
Γλυκιέ μου, εσύ δε χάθηκες, μέσα στις φλέβες μου είσαι.
Γιε μου στις φλέβες ολουνών, έμπα βαθιά και ζήσε».

Το τραγούδι μίλαγε για μια μάνα, ίσως την Παναγιά, που έχασε το παιδί της. Έτσι είπε η φωνή του χάκερ. Ο Κωνσταντίνος έκλαψε. Οσο δεν πρόλαβε να κλάψει όταν ήταν παιδί. Μήπως ήταν και ποτέ του παιδί; Αν ήταν παιδί θα τον φώναζαν Κωστάκη. Οι δικοί του τον είπαν Κωνσταντίνο. Κωνσταντίνο Καραμανλή, Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, Μέγα Κωνσταντίνο, ένα τόσο μεγάλο – τεράστιο όνομα, για ένα τόσο δα μικρό παιδάκι!! Η δικιά του η μάνα, δεν έχασε το παιδί της. Μήπως το είχε ποτέ για να το χάσει; Ο Κωνσταντίνος είχε μάθει από μικρός να μην κλαίει. Δυόμιση χρονών ήταν που έκλαψε για τελευταία φορά. Ήταν ένα από εκείνα τα μαύρα πρωινά. Η μάνα του τον ξύπνησε βίαια. Το σχολικό είχε ήδη φτάσει. Οι γονείς του ακολούθησαν τις οδηγίες του παιδοψυχολόγου, και ενός βιβλίου – manual παιδιών. Τα συναισθήματα του παιδιού τελικά ελέγχθηκαν. Το κλάμα στέρεψε.

Ο Κωνσταντίνος είχε αναστατωθεί. Το μυαλό του γύριζε σα σβούρα. Όρμησε με βία, στο κλειστό δωμάτιο.
Δεν άφηνε κανέναν από τις ψηφιακές παρέες του να μπαίνει εκεί. Ήταν η οικογένειά του εκεί μέσα. Ο Κωνσταντίνος δεν ήταν ούτε ετεροφυλόφιλος ούτε ομοφυλόφιλος. Ήταν α-σεξουαλικός. Θυμάται τη μάνα του σε μια από τις καταπιεστικές της στιγμές να του λέει: «Να βρεις ένα καλό παιδί για να ξεδίνεις που και που. Για γυναίκα ούτε καν που να το σκεφτείς. Ένα μορφωμένο και καλιεργημένο παιδί σαν και σένα δε μπορεί να έχει αυτές τις πρωτόγονες...στήσεις. Αυτά είναι για τους αγροίκους. Δε σε μεγάλωσα εγώ για δαύτες». Ο Κωνσταντίνος ήταν παρθένος. Ούτε καν που μπορούσε να διανοηθεί ότι θα μπορούσε ποτέ να διεισδύσει σε άλλο σώμα. Ο Κωνσταντίνος σε κείνο το δωμάτιο, είχε φτιάξει τη γυναίκα της ζωής του. Την σμίλευε για δύο χρόνια. Της είχε δώσει την τέλεια μορφή. Ένα βράδυ, το γλυπτό ζωντάνεψε. Τα χείλη δεν ήταν ψυχρά. Τα στήθη δεν ήταν γύψινα. Το άγγιγμα των γλουτών, του μετέδωσε ένα πρωτόγνωρο αίσθημα. Του σηκώθηκε! Της έκανε έρωτα μέχρι το πρωί. Έγινε η γυναίκα του. Η πραγματική του γυναίκα. Όχι όπως εκείνη η πουτάνα, που τηλεφωνούσε που και που στη δουλειά του, τάχα. Ήταν κάτι που το συνήθιζαν οι α-σεξουαλικοί μάνατζερ της Ανατολικής όχθης.. Μετά από μήνες, ήρθε και ο γιός του. Τον έβγαλε Κωστάκη.
Όρμησε στο δωμάτιο με βία. Το γλυπτό ήταν κρύο, γύψινο, ανέκφραστο. Ο Κωνσταντίνος, πήρε ένα σφυρί και το έκανε κομμάτια. Πήρε τον Κωστάκη στην αγκαλιά του. Άνοιξε το παράθυρο. Βούτηξε στο κενό. Πέταξε μακριά. Ίσως να έφτανε και μέχρι τη Δυτική όχθη. Αγκαλιά με τον Κωστάκη...

Από το σουβλατζίδικο,...στα μπουζούκια

Η Υπουργάρα Παιδείας, είναι για τα πανηγύρια. Του το αφιερώνω εξαιρετικά:

http://www.youtube.com/watch?v=oyR2S0LOi_I

Φτου σου ρεζίλι! Είσαι εντελώς παρατράγουδο!

Το μέλλον μίλησε!

Τα παιδιά νίκησαν. Δεν είναι πια "οι γνωστοί άγνωστοι", οι "κουκουλοφόροι", είναι απλά τα παιδιά.. Τόσο απλά.

Τα ΜΜΕ, στην αρχή πάγωσαν. Όταν όμως κατάλαβαν τι γίνεται "το γύρισαν". Οι επιθέσεις στα αστυνομικά τμήματα, προβάλλονται θετικά, σαν ελπίδα για το μέλλον. Θα τρίζουν τα κόκαλα των μαχητών του ΔΣΕ. Ότι δεν κατάφεραν τότε με όλμους και πολυβόλα, το κατάφεραν οι πιτσιρικάδες με νεράντζια, πέτρες και λουλούδια.

Δεν ξέρω τι έρχεται: Καπιταλισμός, Σοσιαλισμός, Αναρχισμός, ή ένα περίεργο αμάλγαμα. Αυτό που βλέπω είναι, ότι η χρεοκοπημένη χώρα, καταλαβαίνει σιγά σιγά...

Οι παλιές γενιές χρεοκόπησαν. Είναι οι γενιές του τσιμέντου και του πετρελαίου, της μισθωτής σκλαβιάς, της υποκρισίας, του καριερισμού, της ανηθικότητας, κλπ κλπ. Δε μπορούν να διαχειριστούν το μέλλον.

Το μέλλον της πράσινης ανάπτυξης, ανήκει στα παιδιά. Ανήκει σ' αυτά τα παιδιά, στα οποία λέμε ανερυθρίαστα ότι μπορεί σε 10 χρόνια το πολύ να μην έχουν νερό να πιούν.

Ο φονιάς και ότι εκφράζει, και ο δικηγόρος του, θα υποστούν την χλεύη και την ξεφτίλα που τους αρμόζει. Τη χλεύη που αξίζει στο παρελθόν της ακροδεξιάς από τη μια, και του προκλητικού νεοπλουτισμού από την άλλη.

Κάποιοι καπιταλιστές μπορεί ήδη να καλοβλέπουν σαν ξερολούκουμα τα παιδιά με τις κουκουλίτσες, στη θέση των κουρασμένων αλόγων, των ηττημένων μανατζαραίων της παρακμής και της χρεοκοπίας. Θα χρειαστούν νέα, φρέσκα μυαλά, να βγάλουν το κάρο από τη λάσπη. Ηθικά στελέχη για το σύστημα, στη θέση των ξιπασμένων golden boys, αυτοί θα πνιγούν στις πισίνες τους.

Η ελπίδα γεννιέται μέσα από τις στάχτες των χρεοκοπημένων Τραπεζών..

http://www.youtube.com/watch?v=8GRJBXgW4U8

Οι Κάφροι της ενημέρωσης

Μέσα στο γενικό χαμό, θα ήθελα να σχολιάσουμε λίγο τη λεγόμενη ενημέρωση από τους λεγόμενους δημοσιογράφους των λεγόμενων ΜΜΕ. Έχουμε βαρεθεί να ακούμε για κουκουλοφόρους και γνωστούς άγνωστους. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει εδώ και καιρό ένα βουβό και υπόκωφο κίνημα διαμαρτυρίας και εξέγερσης των νέων, το οποίο πια έγινε βροντερό και "φωτεινό".

Ποια Ελλάδα καίγεται φίλοι μου;

• Η Ελλάδα της "κάλπικης" Οικονομίας
• Η Ελλάδα της προσβολής του πολιτισμού, της κουλτούρας μας.
• Η Ελλάδα της εκμετάλλευσης των νέων ανθρώπων, της εντατικής και απάνθρωπης παιδείας, της κακής και αβέβαιης εργασίας, της διαλυμένης οικογένειας
• Η Ελλάδα της κακογουστιάς, του καταναλωτισμού, της καταστροφής του περιβάλλοντος, του τσιμέντου και των εργολάβων
• Η Ελλάδα των νεοπλούτων, της πρόκλησης
• Η Ελλάδα της νεοδημοκρατικής απάτης, του πρωθυπουργού "μαριονέτα"
• Η Ελλάδα , η Ελλάδα, η Ελλάδα

Επιμένουν κάποιοι να συσκοτίζουν, να τα αποδίδουν όλα στα κωλόπαιδα και στους αλήτες. Αυτοί είναι οι πραγματικοί κουκουλοφόροι. Να μας πουν σε ποια payrols είναι γραμμένοι, από που τα παίρνουν και τι παιχνίδια παίζουν κατά καιρούς. Ο κόσμος έχει ανάγκη από πραγματική ενημέρωση, από βαθιά ανάλυση και βέβαια από πολιτικές λύσεις. Και αυτό βέβαια δε μπορεί να προκύψει από τους πληρωμένους κονδυλοφόρους των media, ούτε από τα αφεντικά τους, τους γνωστούς νταβατζήδες της Οικονομίας, της κοινωνίας, της νεολαίας και της πατρίδας.

Τώρα ακούω για πλιάτσικο στα Μέσα. Ας μην μας σοκάρει το πλιάτσικο. Πλιάτσικο γίνεται καθημερινά στις τσέπες μας, από τους εμπόρους της υγείας και της παιδείας, από τους νταβατζήδες των ευρωπαικών κονδυλίων, από τους μεγαλοεργοδότες, από τα golden boys, από τους φορατζήδες του Αλογοσκούφη και από τους φοροφυγάδες των off shore. Α, Ξέχασα και τους μοναχούς του Βατοπεδίου!

Ιδιαίτερα θα ήθελα να σταθώ στην πρώτη φωτογραφία. Ο κουκουλοφόρος είναι ο σοσιαλιστής αγωνιστής, ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ Αντώνης Καράς, πάντα μπροστά σε κάθε πολιτικό και κοινωνικό αγώνα!

Ζαρντινιέρας συνέχεια...εν ψυχρώ

κ. Παυλόπουλε, μιλήσατε για παραδειγματική τιμωρία. Μήπως ξεχάσατε την υπόθεση "ζαρντινιέρα". Θυμηθείτε την:

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=96&ct=1&artid=1404677&nid=0

Εν ψυχρώ δολοφονία 16χρονου.

Μας χάλασαν την ωραία χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα, όπως έγραψε και μια μπλόγκερ, τι κρίμα.

Ο κ. Δήμαρχος θα αναβάλλει τις φαντασμαγορικές εκδηλώσεις. Δε θα φάμε δηλαδή φέτος αυτά τα υπέροχα - και πανάκριβα - σοκολατάκια στην πλ. Συντάγματος; Και τα μούλικά μας, δε θα παίξουν στο Καρουζέλ των χορηγών σας, κ. Κακλαμάνη;

Στήνεται σκηνικό βίας, μήπως τα καταφέρει και συσπειρωθεί η κυβερνητική παράταξη.

Επαναλαμβάνω κάτι που έγραψα ήδη σε άλλα μπλόγκς για το ζήτημα:

Ως προς τη βία των αντιεξουσιαστών, αυτή είναι δευτερογενής και ετερόφωτη.

Η πρωτεύουσα βία, είναι αυτή του τυφλού καταναλωτισμού, της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, των golden boys, της Wall Street, της τοξικής οικονομίας, των νεόπλουτων, των swimming pools, των Καγιέν...

Αν ήμουνα 16άρης, θα τα έκαιγα όλα, τσεκούρι και φωτιά..

Εκεί οδηγούν ένα δυναμικό τμήμα της νεολαίας. Για να το μαντρώσουν και να το ελέγχουν καλύτερα.

Όμως η πτώσις μας είναι βεβαία

Ενδιαφέρον άρθρο του Αντ. Καρακούση από το Βήμα. Δυστυχώς έχει δίκιο. Η ιθύνουσα ελίτ στην οποία αναφέρεται, εξακολουθεί και παίζει το επικίνδυνο παιχνίδι της. Παίζουνε τα ρέστα τους. Χρησιμοποιούν τα ίδια εκείνα μέσα που οδήγησαν την παγκόσμια οικονομία στα γνωστά χάλια. Απαιτούνται τολμηρές τομές, τις οποίες δε μπορούν βέβαια να κάνουν οι πρωταγωνιστές, οι ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί του εγκλήματος. Οι καιροί απαιτούν την ανάδειξη νέων ελίτ, οι οποίες θα προκύψουν μέσα από τις στάχτες. Όπως ο Φοίνικας..


Η Κατάσταση της Οικονομίας μου φέρνει στο μυαλό τον Αλεξανδρινό:

..Aλλ’ όταν η μεγάλη κρίσις έλθει,
η τόλμη κι η απόφασίς μας χάνονται
ταράττεται η ψυχή μας, παραλύει
κι ολόγυρα απ’ τα τείχη τρέχουμε
ζητώντας να γλυτώσουμε με την φυγή.

Όμως η πτώσις μας είναι βεβαία.
Επάνω,στα τείχη, άρχισεν ήδη ο θρήνος.
Των ημερών μας αναμνήσεις κλαιν κ’ αισθήματα.
Πικρά για μας ο Πρίαμος κ’ η Εκάβη κλαίνε.

(Απόσπασμα από τους Τρώες - Από τα Ποιήματα 1897-1933)

Οι Τρώες βέβαια πολεμούσαν "υπέρ βωμών και εστιών". Οι σημερινοί ελίτες δεν έχουν τέτοιες ευαισθησίες...

Delivery Boy

Πάλι τα ίδια ρε πούστη μου; Δε τις αντέχω άλλο τις ανοργάσμες. Κάθε βράδυ τα ίδια. Κι' όχι τίποτ' άλλο, αλλά αυτά τα χάπια έχουν αρχίσει και με πειράζουνε. Δε τις μπορώ άλλο. Βγάζουνε το άχτι τους πάνω μου. Οι σιχαμένες δε θέλουνε προφυλακτικό, τίποτα, από παντού στα ίσια!! Θα πάθω και τίποτα στο τέλος. Θα σηκωθώ να φύγω. Θα πάω πίσω. Ο πατέρας μου το λέει συνέχεια: Σορίν, γύρνα αγόρι μου, έχει δουλειά στο χοιροστάσιο!!