Το Αγελαδάκι

Ήτανε σφάχτης ,

στα Χαυτεία

κι' έσφαζε γελάδες,

κατσίκια,

αρνιά.

Μπουχτισμένος στο αίμα,

έφευγε το βράδυ κατά τον τεκέ,

να ξαλαφρώσει.

Μιαν ημέραν,

εκεί που έσφαζε γελάδα,

εξεπετάχθη

κι εγεννήθη ένα γελαδάκι.

Αυτό τ' αγελαδάκι,

το μεγάλωσε ως παιδί του.

Κάποια μέρα,

που υπήρχεν έλλειψη κρέατος στην αγορά,

ο χασαπάς του λέγει:

- Σφάχ' το!

Εκεί ο Μάρκος,

του' ριξε τις Χριστοπαναγίες του

κι' άϊντε γαμήσου κουφάλα,

έφυγε και δεν ξαναγύρισε στα σφαγεία!

Απόσπασμα από τις ανέκδοτες "24 μικρές ιστορίες για το Μάρκο Βαμβακάρη" του Γιώργη Χριστοφυλάκη.

Με αφορμή τα γεγονότα των φυλακών, θυμήθηκα τις ιστορίες των ρεμπετών και του περιθωρίου.

Σχετικό είναι και το παρακάτω:

"Οι φτωχοί είναι πιο γνωστικοί, πιο πονετικοί, έχουν πιο μεγάλη καλοσύνη κι ευαισθησία από εμάς. Στα μάτια τους η φυλακή είναι μια τραγωδία στη ζωή του ανθρώπου, μια ατυχία, ένα κακό συναπάντημα που ζητά τη συμπόνια των άλλων. Λένε απλά για κείνον που μπαίνει στη φυλακή, πως "βρίσκεται σε μπελάδες". Πάντα μεταχειρίζονται τη φράση αυτή, που έχει μέσα της όλη τη σοφία της αγάπης. Οι άνθρωποι της δικής μας τάξης διαφέρουμε. Για μας ο φυλακισμένος είναι ο απόβλητος, ο παρίας του κόσμου. Επειδή είμαι αυτός που είμαι, μόλις έχω το δικαίωμα στον αγέρα και στον ήλιο. Η παρουσία μας μαυρίζει τις χαρές των άλλων. Είμαστε ανεπιθύμητοι, σαν ξαναβγούμε στον κόσμο. Δε μας πρέπει να ξαναδούμε τις φεγγοβολιές της σελήνης".

Οσκαρ Ουάϊλντ.

"Είμαστε όλοι φυλακισμένοι" φώναζε ο Δημ. Πουλικάκος, στη συναυλία - συγκέντρωση των Προπυλαίων. Όλοι, εκτός από αυτούς που δεν τους πρέπει να ξαναδούν τις φεγγοβολιές της σελήνης...

Μια Ζωή Θρύλος

«Εχει και δηλώσεις του Γιούτσου, πως μπήκε το γκολ απ΄την πάσα που΄κανε. Εκεί μπροστά μου μπήκε! Πίσω απ΄το τέρμα ήμουνα... Είχε πάρει τη μπάλα απ΄τη δική μας περιοχή, έκανε κάνα δυο κουτούς, πέρασε τη σέντρα και κατέβαινε μόνος του. Πήγανε να τον κόψουνε, αλλά αυτός ζωγράφιζε. Ζαλιστήκανε τα θέατρα κι ανοίγανε τα πόδια τους σαν πουτάνες. Φώναζε ο Σιδέρης, φώναζε, αλλά δεν του πέταγε τη μπάλα... «έμπαινε, Γιούτσο» εμείς... «έμπαινε»... Ο Σιδέρης να τρέχει από το πλάι, ώσπου έφτασε εκεί που τον ήθελε το «Ουγγαρέζικο άλογο», και, διαβήτης τα πόδια του, να πούμε, του την κάνει, κι ο Σιδέρης τους πήρε σβάρνα και μπήκε με τη μπάλα στα δίχτυα.»

Από «τη νύχτα που έφυγε ο Μπούκοβι» του Διονύση Χαριτόπουλου.

Τα τίμια ράσα

Με αφορμή την επέτειο της ανατίναξης της γέφυρας του Γοργοποτάμου, αλλά και τα πρόσφατα ιερατικά σκάνδαλα, ανέσυρα από τη μνήμη μου τη θρυλική μορφή του ηρωϊκού ΕΛΑΣίτη Γερμανού Δημάκου - παπά Ανυπόμονου. Θαυμάστε τον αγέρωχο παπά με τα φυσεκλίκια του να αγναντεύει μακριά στο μέλλον. Τι σχέση έχει άραγε με τους offshore φιλάργυρους διαλοκαλόγερους;

Από το "Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων" του Διον. Χαριτόπουλου:

Κάποια στιγμή, ο πάτερ Ανυπόμονος, επηρεασμένος από κάποιους θερμοκέφαλους πολιτικούς για τη μελλοντική θέση της θρησκείας με εαμική κυβέρνηση, ρώτησες τον αρχηγό τη γνώμη του, ενώπιον των άλλων.
Ο Άρης διαολίζεται με αυτές τις πομφόλυγες:
-Τι χαζά είν' αυτά; Καταργείται με διαταγές η θρησκεία; Δεν πας να απαγορέψεις εσύ;..Ο ανθρψπάκος το βράδυ που θα πέσει στο κρεβάτι, θα τρυπώσει κάτω από τη βελέντζα και θ ακάνει το σταυρό του.



Τιμή και δόξα..

Η Δεξιά του Κυρίου

κ. Καραμανλή,

Με τη διακριτική ανοχή - συνενοχή (;), της κοινοβουλευτικής σας ομάδας, οι αθεόφοβοι ρασοφόροι σατανάδες, σήμερα, εξευτέλησαν το ναό της Δημοκρατίας. Ήρθαν, είδαν, προκάλεσαν και έφυγαν κουνάμνοι σινάμενοι.

Τα έργα και οι ημέρες της παράταξής σας, είναι γνωστά. Εκκλησιαστική περιουσία - 1987, υπόθεση ταυτοτήτων - "δημοψήφισμα", και τώρα το παμέγιστο σκάνδαλο του Βατοπεδίου.

Είστε συνένοχος.

Υ.Γ. Προσέξτε τις οσφυοκαμψίες. Το κάνετε συχνά.

Προϋπολογισμός - κατ' εκτίμησην

Όλα ξεκίνησαν με την "απογραφή". Ευφυέστατον: για όλα φταίνε οι προηγούμενοι. Φουσκώνουμε τα χρέη του παρελθόντος, για να μπορέσουμε ανενόχλητοι να "παίξουμε μπάλα". Το μεγάλο πάρτυ ξεκίνησε.

• Φορολογική ασυλία σε κάθε "έχοντα - κατέχοντα"
• Πρωτοφανείς ρεμούλες - σκάνδαλα
• Διάλυση ελεγκτικών - εισπρακτικών μηχανισμών

Η δημοσιονομική εκτροπή δεν άργησε να λάβει χαρακτηριστικά χιονοστιβάδας. Δε μπορούν πια να πληρώνουν γιατρούς, φαρμακεία. Τα νοσοκομεία είναι υπό πτώχευση.

Η απάντηση γνωστή, ακόμη πιο πολλά βάρη στους λίγους:

• Αύξηση ΦΠΑ
• Κατάργηση αφορολογήτων ορίων
• Προκλητική φορολόγηση μικρής ακίνητης περιουσίας΄

Έρχεται και η διεθνής κρίση του καπιταλισμού: "ήρθε κι' έδεσε".

Ο Προϋπολογισμός κατετέθη έτσι κατά προσέγγιση, από έναν Υπουργό υπό καρατόμηση. Ο πρωθυπουργεύων Καραμανλής βρίσκεται σε πλήρη αφασία. Οι διάφοροι δελφίνοι, πρωτοκλασσάτοι, προαναγγέλλουν ανασχηματισμό με βασικό ζητούμενο αλλαγή οικονομικής πολιτικής, ενώ πριν από λίγο οι ίδιοι αυτοί πολιτικοί απατεώνες μας διαφήμιζαν τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις (ιδιωτικοποιήσεις, απελευθέρωση αγορών).

Πρόκειται για τον χειρότερο πρωθυπουργό. Όλοι οι προηγούμενοι, είχαν μη τι άλλο, κάποιο στίγμα, κάποιο προσανατολισμό, μια μέθοδο.

"Αιδώς Αργείοι".

Αδειάστε μας τη γωνιά. Φύγετε!

Υ.Γ. Η φωτό από τον ελληνικό κινηματογράφο, είναι από το μπλόγκ "Ελληνικό Καφενείο". Ας μας συγχωρέσουν οι υπέροχοι ηθοποιοί...

Βάσια - Το πρώτο βιολί

Ήσουν πάντα σε πρώτο πλάνο
Κοντσέρτο για βιολί
Βάσια, εκ Τασκένδης ορμώμενε.

Άλλαζες το τέμπο χωρίς κανόνες
Έτσι απρόβλεπτα, μαέστρος και εκτελεστής
Πότε αργόσυρτα και βασανιστικά – andante minore
Αμέσως μετά το γύρναγες στο γρήγορο – allegro
Κι΄ εκεί 10 μέτρα πριν τη μεγάλη περιοχή δαιμονιζόσουν

Δε σε κράταγε τίποτε – molto allegro
Σταμάταγες μόνο μέσα στα δίχτυα.
Αφού τους είχες αφήσει όλους πίσω,

Να ξερνάνε από το vertigo.

Κώστας Δαβουρλής

Μαύρε Πρίγκιπα, πρίγκιπα της Γυφτιάς,

Η γύφτισσα σε βύζαινε μέχρι τα οχτώ σου,

τι άλλο να σούδινε άλλωστε, μόνο λίγο γάλα,

ότι περίσσευε από τα μωρά.

Κι΄εσύ το νου σου εκεί, στο λασπωμένο τόπι.

Στο γήπεδο έπαιζες πάντα, έτσι χωρίς σκοπό,

σα σε γύφτικο γάμο να χορεύεις,

νόμιζαν ότι ήθελες να τους νικήσεις, δεν καταλάβαιναν,

έπαιζες για την πάρτη σου, έτσι χωρίς σκοπό.

Δεν άντεξες πολύ, έφυγες νωρίς, σε πήρε το καραβάνι..

Power to the People!

Όταν το πρωτοάκουσα, κάπου στα 15 μου, δεν το πολυκατάλαβα. Βλέπετε η Ελλαδίτσα τότε δεν είχε credit cards ούτε home equity loans όπως Αμερική... Τώρα το καταλαβαίνουμε όλοι.

Mister Banker - Lynyrd Skynyrd

Mister please, how much does money mean

Won't you reconsider mister

Won't you do this thing for me

Ain't got no house

Ain't got no car

All I got, Lord, is my guitar

But you can have that mister banker

Won't you bury my papa for me

Oh mister banker please

Listen to the way I sound

I would not be here on my knees

But hey mister banker It means so much to me

Oh won't you reconsider mister

Won't you do this thing for me

I told you mister

I ain't got no house

Ain't got no car

I got me a 1950 Les Paul guitar

Won't you take it mister banker

Won't you bury my papa for me

Oh mister banker please

http://www.youtube.com/watch?v=pPWpbatJsZU

Πολητεχνίο

Κόκκινο γαρύφαλλο από την 7 χρονη Νικολέτα. Χωρίς άλλα σχόλια

Του ΜΑΧ η ωραία

Δε μπορούσα να συγκεντρωθώ στον πύρινό σου λόγο,
Αισθανόμουν μόνο τη μουσική, μπαλάντα ερωτική και επική.
Έστεκα αποσβολωμένος μέσα στα γαλαζοπράσινά σου μάτια.
Λιτή και απέριττη, αναψοκοκκινισμένη από την ένταση,
Με δισταγμό άφηνες το χαμόγελό σου σε στιγμές χαλάρωσης.
Θα είμαι πάντα δικός σου, Ωραία του Μεγάλου Αμφιθεάτρου Χημικών!

Golden Boys

Ξέρω κάτι άλλα "χρυσά παιδιά". Όχι αυτούς τους ατσάκιστους λευκογιακάδες με τα μανικετόκουμπα, τις επίχρυσες πένες και το παγωμένο βλέμμα. Δε συχνάζουν στα tennis clubs, ούτε στα πανάκριβα γυμναστήρια, ούτε στα μπαρ και στα γκουρμέ του Κολωνακίου.

Τα πραγματικά "χρυσά παιδιά", δε μεγάλωσαν ποτέ. Είναι πάντα σαν τότε, που έκαναν κοπάνα για να πάνε στο ντέρμπυ, που έπαιζαν με τις ώρες μπάλα στις αλάνες, που παθιάζονταν στις μαθητικές και φοιτητικές παρατάξεις.
Τι κι΄αν πέρασαν τα χρόνια, εκεί στο στενοσόκακο της Καισαριανής, δίπλα στην Ταβέρνα, ένας από δαύτους κάνει κάθε φορά το ίδιο: κλοτσάει με μανία το άδειο κουτάκι της κόκακόλας, παριστάνοντας το Δεληκάρη